Wieś położona w gminie Przybiernów, powiatu goleniowskiego. Leży przy drodze łączącej Przybiernów z Golczewem i linii kolejowej łączącej Szczecin ze Świnoujściem.
W latach 30-tych XX wieku odnaleziono w trakcie prac archeologicznych, siekierę kamienną z epoki kamiennej. Odnaleziono również kamienną komorę ze szczątkami kostnymi, z nieznanego okresu. Trafiono również na urny, a w jednej z nich mały pierścień z brązu.

fot. Wieś widoczna od strony stacji kolejowej. Zdjęcie Zbigniew Wilkowski
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1503, kiedy to wymieniany jest Heinrich Köller, dziedzic z Kantreck (Łoźnica), jako właściciel wsi Rokkit. W roku 1510 właścicielem wsi jest Dietrich Köller. W 1628 roku opodatkowano 11 ½ łanów chłopskich i 2 kmieci po ¼ łana. W 1717 właścicielami wsi byli Köllerowie i von Plötz. Ten ostatni posiadał we wsi 2 folwarki. W tym roku również pojawia się wykaz z nazwiskami 3 chłopów i 3 kmieci. W 1780 roku we wsi znajduje się folwark, a drugi folwark znajduje się w osadzie Louisenhof należącej do Rokity. Wymienianych jest 4 chłopów, 2 kmieci i 21 domów. W pierwszej połowie XVIII wieku posiadłość rodziny von Köllerów przeszła na własność rodu von Wedel, a w roku 1778 należała do rodziny von Plötzów. W 1870 roku cały majątek z folwarkiem Louisendorf posiadał 6298 morgów i 138 mieszkańców mieszkających w Rokicie, a 61 mieszkańców w Louisenhof.

fot. Plan wsi z 1731 roku i 1889

fot. Widok na Rokitę od strony stacji. Zdjęcie Zbigniew Wilkowski
W 1928 roku dotychczasowy właściciel von Plötz-Stuchow (ze Stuchowa), sprzedał 1566 ha dóbr ziemskich. W 1929 roku majątek obejmujący 1608 ha ziemi oraz hodowlę 40 koni, 205 sztuk bydła i 350 sztuk trzody chlewnej był własnością Henninga von Plötza, a zarządzany przez Wilhelma Rutzena. W 1939 roku właścicielem pozostałej części majątku tj.175 ha był Beutel z Kammin (Kamień Pomorski). W tym samym roku we wsi znajdowały się 4 gospodarstwa dziedziczne z 246 ha. W 1939 roku mieszkało tu 274 osób.

fot. Mapa Rokity i osady Louisenhof z roku 1941
W 1945 roku ziemie te przeszły pod administrację polską. W istniejącym majątku utworzono PGR, które następnie weszło w skład KPGR Przybiernów. W 2021 roku mieszkało w Rokicie 212 osób.
We wsi, w naturalistycznym parku, znajduje się neoklasycystyczny pałac o powierzchni 900 m2 zbudowany w 1923 roku. Do obiektu prowadzi aleja lipowa. Jest to budynek parterowy z użytkowym poddaszem, z dwukondygnacyjnymi ryzalitami zwieńczonymi tympanonami w elewacji frontowej i ogrodowej, z herbem rodowym nad wejściem, założony na rzucie prostokąta, kryty wysokim dachem mansardowym z lukarnami. Przed II wojną światową obiekt był wykorzystywany jako dworek myśliwski z możliwością korzystania z jazdy konnej. Nad wejściem głównym znajduje się herb rodziny von Plӧtz. Obecnie mieści się tu siedziba Nadleśnictwa Rokita.
W 1892 roku w pobliżu wsi utworzono linię kolejową łączącą Szczecin ze Świnoujściem. W tym samym czasie wybudowano również dworzec kolejowy. Do Rokity doprowadzono tory kolei wąskotorowej z pobliskich Czarnogłów, gdzie znajdowała się fabryka wapnia „Pommersche Kalkwerke G. m. H.” Budynek dworca istnieje do dziś, lecz nie służy już do obsługi podróżujących, a tory do Czarnogłów rozebrano.

fot. Dom urzędnika państwowego w Rokicie. Zdjęcie z fotopolska.eu
Dwa kilometry na południe od Rokity w polu na skraju lasu znajduje się „Głaz Flemmingów” o obwodzie 14,1 m i wysokości 2,1 m.
W pobliżu Rokity znajduje się również rezerwat przyrody „Cisy Rokickie im. prof. Stanisława Króla”, o powierzchni 17,4 ha. Znajduje się tu najliczniejsza w Polsce populacja cisa pospolitego – ponad 5000 drzew.



fot. „Głaz Fleminngów” – zdjęcia Przemysław Budziak