Wieś leży na
Równinie Nowogardzkiej, terenie pagórkowatym, na skraju Puszczy Goleniowskiej,
przy drodze wojewódzkiej nr 113 prowadzącej do Maszewa, ok. 6 km na wschód od
Goleniowa, nad dopływem strugi Wiśniówki, ok. 2 km na południe od linii kolejowej
nr 402, nieopodal znajduje się port lotniczy Szczecin-Goleniów oraz jednostka
wojskowa w Mostach-Osiedlu.
Początki osadnictwa na terenie wsi to okres kultury lateńskiej, z ok. 400 lat p.n.e. W tym okresie znajduje się tutaj osada, co potwierdzają znaleziska archeologiczne. Osada kończy swój żywot po okresie rzymskim, a ludzie wracają na tereny dzisiejszego Imna dopiero w XIX w. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1812 r. Wieś została założona na planie regularnej ulicówki przez Karla Krabe, właściciela dworu i folwarku w Mostach. Znajdował się tutaj cmentarz, wiatrak, kilka zagród chłopskich oraz piaskownia.
Wieś leży na Równinie Nowogardzkiej i skraju Równiny Goleniowskiej oraz
Puszczy Goleniowkiej, przy drodze krajowej nr 6, ok. 7 km na północny wschód od
Goleniowa, nieopodal rzeki Gowienicy oraz jednostki wojskowej w Mostach-Osiedlu
i lotniska miedzynarodowego: Port Lotniczy Szczecin – Goleniów. Sąsiaduje z
wioską Żółwia Błoć oraz Bodzęcin.
Pierwsza wzmianka o Glewicach jest datowana na XV wiek. Wieś została założona na planie owalnicy jako własność kościelna. W 1534 roku, po reformacji na Pomorzu nastąpiła sekularyzacja i przekazanie tym samym wsi domenie w Nowogardzie. Pod koniec XVIII wieku powstał folwark, który jednak szybko uległ likwidacji. W XIX wieku znajdował się tutaj wiatrak, kościół, kuźnia, 10 dużych gospodarstw chłopskich, 32 domy. W latach 1924-25 istniało tutaj 9 dużych gospodarstw chłopskich o wielkości od 36 do 111 ha.
Zdjęcie z kolekcji Tomasz Wetta
We wsi znajduje się zabytek
chroniony prawem:
kościół pw. św. Stanisława Biskupa szachulcowy z 1789 i 1840 r., nr rej. 404 z dnia 5 grudnia 1963 r.
Zbudowany w 1789 roku do roku 1945 pełnił funkcję
zboru protestanckiego.
Kościół filialny, rzymskokatolicki należący do parafii pw. św. Katarzyny w Goleniowie, dekanatu Goleniów, archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej. Na wieży kościoła znajduje się dzwon z 1596 roku wykonany przez stargardzkiego ludwisarza Joahima Karstede. Dawniej przy kościele znajdował się cmentarz, który zlikwidowano. Świątynia to budynek o konstrukcji salowej, posiada spadzisty dach, jedną kondygnację oraz wieżę dzwonną.
Zdjęcia Wojciech Janda
Wieś zachowała układ przestrzenny z nawsiem. Obecna zabudowa wsi pochodzi głównie z początków XX wieku (stare chałupy ryglowe i murowane). Znajduje się tutaj również wiele nowo wybudowanych domów. Większość zagród prezentuje układ budownictwa wiejskiego rolników bogatych (w 1939 r. najbogatszym gospodarzem był Herman Mergenthal mający 111 ha) i średniorolnych. W latach 1945-46 wieś przejściowo nazywała się Gliwice i Wołynianka. Od 1947 używana jest nazwa Glewice.
Zdjęcie z kolekcji Wojciech Janda
Liczba mieszkańców w latach:
1734: około 50-60 osób 1871: 266 osób 1905: 231 osób 1925: 235 osób 1939: 197 osób 2000: 118 osób
Wieś leży ok.
12 km na południowy wschód od Goleniowa, przy drodze łączącej Mosty z Rożnowem,
nad strugą Wiśniówką, prawym dopływem Iny, przy byłej linii kolejowej nr 424,
na Równinie Nowogardzkiej, w terenie pagórkowatym (wzgórza morenowe –
drumliny), w okolicach niewielkich obszarów leśnych wschodnich fragmentów
Puszczy Goleniowskiej.
