Kościół znajdował się w zachodniej części wsi, tuż przy drodze. Został zbudowany w 1861 roku, w konstrukcji ryglowej z drewna sosnowego z wypełnieniem ceglanym. Na wyposażeniu kościoła znajdowała się ambona i ołtarz oraz cynowy kielich o wysokości 25 cm i średnicy 14 cm i występująca z nim w komplecie patena o głębokości 16 cm. Wszystko datowane na połowę XIX wieku.
fot. Kościół luterański w Włodzisławiu. Zdjęcie z portalu polona.pl
Do 1945 był to kościół protestancki pw. św.Jerzego. Przez wiele lat patronami kościoła był ród Flemmingów z Böck ( Buk). Później von Flemming z Baumgarten ( Włodzisław) i od końca XVII w. von Flemming z Rönz ( Ronice). Ostatnim patronem był dr. Reinharda Leistikow z Baumgarten. Był to kościół parafialny do którego należały kościoły filialne w Buku i Moraczu. Do parafii należały następujące miejscowości: Baumgarten ( Włodzisław), Böck (Buk), Langendorf (Łęgno), Holzhagen (Leszczno), Klötzin (Kłodzino), Rônz(Ronice), Zarnglaff (Czarnogłowy).
fot. Kościół w Włodzisławiu. Zdjęcie Przemysław Budziak
Pierwsza wzmianka o kościele w Moraczu pochodzi z roku 1448, kiedy to wymieniany jest ksiądz z Moratz – Heinrich Grabow. W 1491 roku po śmierci ówczesnego księdza Ni Blafferta, niejaki Johannes Hartke zostaje mianowany na księdza w Moratz przez Heinricha von Köllera. Patronat nad kościołem utrzymywali: Volling z Moratz (Moracz) i von Köller z Dobberphul ( Dobropole), a do czasu podziału majątku von Flemming i von Köller. W owym czasie kościół w Moraczu był kościołem filialnym w Baumgarten ( Włodzisław). Do czasów reformacji w XVI wieku, w Moraczu istniała parafia katolicka.
fot. Kościół w Moraczu, rok 2024 – zdjęcie Zbigniew Wilkowski
Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1595 roku, choć na pewno był starszy. Świadczyły o tym pozostałości XV wiecznego ołtarza. Cała budowla wykonana z głazów narzutowych. W 1595 roku wymieniana jest wieża z 3 dzwonami. Na przełomie XVII-XVIII wieku wzmiankowana jest drewniana wieża. W 1769 roku odbył się montaż galerii przez cieślę Michaela Werdorfa i stolarza Michaela Wittnebela. W 1877 odbyła się renowacja portalu południowego. W 1933 odbyła się ostatnia gruntowna renowacja kościoła, między innymi boazeria wieży, przeróbki i malowanie wnętrza.
Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z roku 1595, kiedy to wymieniany jest stary dziedziniec kościelny i wieża z dwoma dzwonami, co świadczy o tym, iż kościół był tu znacznie wcześniej.
W latach 1695-1697 nastąpiła gruntowna renowacja kościoła i wieży przez cieślę Martina Oltmanna z Strelowhagen ( Strzelewo ). W latach 1708/09 rozebrano starą wieżę i wybudowano nową, stojącą do dziś. W 1722 roku ukończono budowę nowego kościoła ufundowanej przez proboszcza katedry kamieńskiej Bogislava Henninga von Köller. W roku 1729 dobudowano od strony północnej kryptę grobową rodziny von Köller, którą rozbudowano w roku 1859.
fot. Kościół -czerwiec 2024. Zdjęcie Przemysław Budziak
Obecny kościół z muru pruskiego pochodzi z około 1600 roku.
Prawdopodobnie w tym miejscu wcześniej znajdował się również kościół lub kaplica. W 1591 roku wzmiankowane są witraże. W 1595 roku w rejestrze kościelnym wymieniane są dwa dzwony. Wyposażenie kościoła pochodzi z XVII wieku. W 1673 roku, w rachunkach kościoła w Kantreck ( Łoźnica ), wymieniane jest rozliczenie za malowidła sufitowe z malarzem ze Szwecji Michelem Wurmem oraz z murarzem z Gollnow ( Goleniów). Pod koniec XVII wieku, nastąpiła rozbudowa kościoła w kierunku wschodnim, wybudowano prezbiterium i dołożono po 2 przęsła na ścianach bocznych. Prace budowlane zakończono w 1698 roku. W 1673 roku po raz pierwszy wzmiankowana jest wieża na której szczycie umieszczono wiatrowskaz z napisem -1698.
Położony w centrum wsi kościół posiada średniowieczny rodowód. Dokładnej daty budowy kościoła nie udało się ustalić. Wiadomo, iż granitowo- ceglany korpus kościoła pochodzi z XIV wieku. W 1595 jest wzmiankowany w rejestrach kościelnych. Wymienia się w nich, kilkukrotną przebudowę kościoła oraz dzwonnicę z 3 dzwonami. Posiada prostokątną nawę, która istnieje do dziś i jest prawdopodobnie późnogotycka. W 1670 roku wzniesiono drewnianą wieżę z desek dębowych, z ośmioboczną, smukłą, krytą gontem iglicą w tzw. stylu cesarskim. Na parterowej belce umieszczono napis: „PATRONVS EST DNS EWALD JOCHIM FLEMINCK PASTOR GEORGIVS HALBRIDDER AEDIFICATOR CHRISTIAN KEMP ANNO 1670. PATRONVS HVIVS ECCLESIAE EST DNS EVSTACHIVS KARL FLEMINCK”
W 1669 roku w Księgach Konsystorza Szczecińskiego – tom I i III, przedstawiony jest rejestr dóbr probostwa, budynku szkolnego, kościelnych łąk oraz rachunki. W latach 1713-1714 pojawia się informacja o zaległych żądaniach pastora wobec von Flemmingów. W roku 1716 przeprowadzono inwentaryzację wieży i budynku kościelnego.
W 1905 roku, konstrukcja drewnianej wieży załamała się, więc podjęto decyzję o jej rozebraniu i rozpoczęto budowę masywnej wieży w stylu renesansowym ze schodkowymi szczytami po stronie południowej oraz z zegarem od frontu.
fot. Kościół w Bodzęcinie – rok 2019. Zdjęcie Beata Polińska
Według rejestru kościelnego z 1595, kościół należał do parafii w Kantreck ( Łoźnica).
Nowy kościół z kamienia polnego wybudowano w 1595 roku na miejscu budynku wybudowanego w dawnych czasach przez wioskę Dischenhagen ( Dzisna). Równocześnie z budową kościoła, w jego obrębie powstał cmentarz, który był czynny do początku XIX wieku. Fundatorem kościoła był Kurt von Flemming z Buku. Pierwszym znanym nam z nazwiska pastorem był Thomas Grunow, który administrował na parafii w Basenthin (Bodzęcinie), podległą wówczas synodowi w Gollnow ( Goleniów). Kościół został wzmiankowany w czasie wizytacji w roku 1733. W okresie od 1733 do 1780 remontowano dach kościoła.
fot. Kościół w Niewiadowie -rok 2019. Zdjęcie Beata Polińska
Kościół św. Katarzyny, który znamy współcześnie zbudowano w XV w. częściowo na fundamentach kościoła romańskiego, który wzmiankowany jest w 1271 r. Analiza murów wskazuje, że był on wznoszony w dwóch etapach. W pierwszym (I połowa XV w.) wybudowano na rzucie zbliżonym do kwadratu trójnawowy halowy korpus trzyprzęsłowy, wsparty na czterech filarach, powiększony o wydłużone prezbiterium, zamknięte trójbocznie od strony wschodniej z przyległą od północy parterową zakrystią oraz postawioną na rzucie kwadratu, wysoką wieżą od strony zachodniej. W drugim etapie wykonano od strony północnej, cztery kaplice i podwyższono o jedno piętro zakrystię, stąd zmniejszono okno w ścianie bocznej prezbiterium. Od strony południowej dostawiono kruchtę i kaplicę oraz po obu stronach wieży wysokie kaplice. Bryła korpusu została nakryta dwuspadowym dachem, niższe od korpusu, prezbiterium dachem dwuspadowym, załamanym trójbocznie od wschodu, a wieża górująca nad całością świątyni strzelistym hełmem, który znamy z mapy Lubinusa z roku 1618.
Pierwsza wzmianka o stepnickim proboszczu pochodzi z 1406 rok, kiedy to proboszczem był Hermann Heger.
Starsze rejestry dotyczące historii kościoła zostały zniszczone w pożarze kościoła i plebani w 1564 roku. Kolejna wzmianka o kościele i wieży pochodzi z 1654. W 1733 roku, kościół ponownie spłonął. W 1735 pojawiła się propozycja nowego kościoła przygotowana przez I.G. Damesa. Do jego budowy zużyto 24 kłody dębowe na partie fundamentowe, 4 dęby na okna, 50 bali dębowych na podłogę. Na stropy zużyto ponad 200 bali. Całość drewna została podarowana przez Fryderyka Wilhelma I z królewskich lasów.
fot. Widokówka z widokiem na kościół. Kolekcja Tomasz Wetta
