Obecny kościół w Restowie został wzniesiony na przełomie XVII/XVIII wieku, najprawdopodobniej w miejscu wcześniejszej średniowiecznej świątyni. Kościół posadowiony jest w środku wsi, na wrzecionowym nawsiu. Stoi na kościelnej działce, stanowiącej kwadrat, otoczony murem z bramką od strony południowej. Do 1945 roku, na terenie przykościelnym znajdował się cmentarz .Jest to budowla szachulcowa na planie prostokąta z drewna dębowego. Niedawno gruntownie odnowiona. Belka oczepowa ozdobiona jest renesansowym ornamentem kostkowym i sznurowym.
fot. Kościół w Redestowie – rok 2025. Zdjęcie Przemysław Budziak
fot. Widoczne masywne belki dębowe w wieży. Zdjęcie Przemysław Budziak
Kościół posiada salowe wnętrze, bez żadnych podziałów. Na zachodniej ścianie znajduje się piękna empora chórowa, bardzo dobrze zachowana, o długości 650 cm i wysokości 151 cm. Balustrada empory organowej jest zdobiona zarówno na belce podtrzymującej, jak i na górnym gzymsie, bogatą i solidną snycerką, podobną do tej na wspomnianym wcześniej drewnie ramy, występują tu naprzemiennie ornamenty zębate, kropelkowe, sznurowe, łuskowe i fasetowe. Balustrada wykonana została około roku 1600. Przed 1945 rokiem, na emporze znajdowały się organy wykonane przez szczecińską firmę Grüneberga i posiadały numer opus 708.
fot. Przepiękna empora chórowa. Zdjęcie Przemysław Budziak
fot. Widoczne zdobienia na emporze. Zdjęcie Przemysła Budziak
fot. Rysunek empory chórowej, wykonany w roku 1910 roku przez Hugo Lemckego
Wewnętrzne ściany otynkowane i pomalowane na biało. Sufit pokryty jest sosnowymi deskami. Posadzka pokryta oryginalna cegłą. Przy zachodnim szczycie kościoła znajduje się drewniana wieża kościelna. Główne jej wewnętrzne elementy wykonane są z dębu, a odeskowanie zewnętrzne z sosny. Wymiary wieży w podstawie: 5,30 m x 5,30 m, a jej całkowita wysokość to 21 m. Wieżę wieńczy smukły ośmioboczny hełm.
fot. Wnętrze kościoła. Zdjęcie Przemysław Budziak
fot. Zdjęcie kościoła i wsi z roku 1927. Zdjęcie z kolekcji Wojciech Janda
Wg Hugo Lemckego przed 1945 rokiem na wyposażeniu kościoła znajdowało się:
Chrzcielnica – wykonana z czerwonego granitu, u dołu oddzielona wałkiem, poza tym gładka, w górnej części cylindryczna misa o średnicy 62 cm – przetrwała do dzisiejszych czasów
fot. Chrzcielnica – zdjęcie Przemysław Budziak
Ołtarz – znajdował się inny, niż ten co obecnie znajduje się w kościele. Posiadał wymiary: 1,84 m wysoki i 0,97 m szeroki. Był to późnogotycki tryptyk z około 1500 roku. W części środkowej ołtarza: Maria, Jerzy i Katarzyna, a w skrzydłach Apostołowie. Na początku XX wieku został wyniesiony do wieży kościoła.
Balustrada ołtarzowa –balustrady były umiejętnie zaprojektowane i miały starannie wykonany ornament wstęgowy, a pod kratą znajdowała się galeria okrągło łukowych nisz z pilastrami i diamentowymi fasetami. Całość pochodziła z około 1600 roku. Jeszcze w roku 1962, spore części balustrad znajdowały się w wieży kościoła. Niewidomo co się z nimi stało.
fot. Balustrada ołtarzowa w roku 1962, stojąca w wieży. Na dole widoczny klęcznik.
fot. Rysunek balustrady wykonany w 1910 roku przez Hugo Lemckego
Świeczniki ołtarzowe – były to dwa świeczniki wykonane z brązu, o wysokości 40 cm. Posiadały bardzo szerokie misy na wosk i podstawy o średnicy 18 i 22 cm. Na pierwszym napis: HENRYCH EBERSTEIN • ROK 1608, a na drugim: HANS RETZLEF • WÓJT Z RISTOW • ROK 1608. Oprócz świeczników z brązu, znajdował się trzeci, odlany z cyny, o wysokości 48 cm. Posiadał trójdzielną podstawę i ozdobiony był główkami aniołów. Został ufundowany w 1802 roku. Żaden z nich nie przetrwał do dnia dzisiejszego.
Kielich – Wykonany ze srebra, złocony, o gotyckiej formie i wysokości 15 cm. Posiadał gładką czaszę, trzon pokryty puncowaną winoroślą. Znajdował się na nim napis: IESVS, a na stopie wygrawerowany był krzyż. Kielich pochodził z około 1500 roku.
Patena – wykonana ze srebrna, złocona. Na dnie w zagłębieniu znajdowała się czterolistna koniczyna. Patena była w komplecie z kielichem.
W wieży znajdowały się dwa dzwony, jeden z nich przetrwał do dziś. Pierwszy, który przetrwał o średnicy 40 cm, z napisami o wysokości 2 cm gotyckimi minuskułami o treści: aur ✠ maria ✠ gratia ✠ plea. ✠. O drugim nic nie wiadomo. Oba dzwony zostały odlane w ludwisarni Joahima Karstede ze Stargardu w roku 1623.
Po przejęciu tych ziem przez administrację polską, kościół został konsekrowany jako świątynia katolicka w dniu 23 sierpnia 1947 roku przez ks. Bogdana Szczepanowskiego. Dziś jest to kościół filialny p.w Najświętszego Serca Pana Jezusa, należący do parafii w Osinie. Wcześniej kościół należał do parafii w Strzelewie.
fot. Kościół w Redestowie -rok 1963. Zdjęcie z Ośrodka Dokumentacji Zabytków w Warszawie
fot. Kościół w Redestowie -rok 1979. Zdjęcie z Ośrodka Dokumentacji Zabytków w Warszawie
fot. Kościół w roku 2018. Zdjęcie Wojciech Janda
W latach 1977, 1993 i 2024, przeprowadzano gruntowne remonty kościoła.
Obecnie w kościele znajduje się inny ołtarz, niż pierwotnie. Jest to ołtarz wykonany z drewna, pochodzący z połowy XIX wieku, o wymiarach 220 x 180 cm. W części środkowej ołtarza namalowany jest Chrystus, ratujący św. Piotra. Chrystus stoi na tafli morza, w różowej sukni i białym płaszczu sięgającym kolan. W tle widoczny jest żaglowiec. Boczne części ołtarza w formie prostokątnych oprofilowanych płycin, pomalowane farbą olejną.
fot. Ołtarz w Redestowie. Zdjęcie Przemysław Budziak
Obok ołtarza umieszczone jest w ramie malowidło na papierze, którego autorem jest B. Rutkowski, przedstawiające Jezusa Chrystusa z Najświętszym Sercem. Pod malowidłem znajduje się napis:
„Najświętsze Serce Jezusa” i odręczny dopisek:
„Mieszkańcy Gromady Radoszewo – Radoszyce poświęcili siebie Boskiemu Sercu Pana Jezusa”
Dnia 13 lutego 1949 roku
fot. Obraz z kościoła w Redestowie. Zdjęcie Przemysław Budziak