Do 1945 był to kościół protestancki pw. św.Jerzego. Przez wiele lat patronami kościoła był ród Flemmingów z Böck ( Buk). Później von Flemming z Baumgarten ( Włodzisław) i od końca XVII w. von Flemming z Rönz ( Ronice). Ostatnim patronem był dr. Reinharda Leistikow z Baumgarten. Był to kościół parafialny do którego należały kościoły filialne w Buku i Moraczu. Do parafii należały następujące miejscowości: Baumgarten ( Włodzisław), Böck (Buk), Langendorf (Łęgno), Holzhagen (Leszczno), Klötzin (Kłodzino), Rônz(Ronice), Zarnglaff (Czarnogłowy).
fot. Kościół w Włodzisławiu. Zdjęcie Przemysław Budziak
Zapisy z wcześniejszej historii kościoła zostały utracone, gdy spłonął budynek parafii w Włodzisławiu w roku 1837. Wiadomo jednak, iż kościół istniał już w w okresie średniowiecza. Przetrwała wzmianka z roku 1491, o powołaniu przez von Flemminga z Buku na proboszcza Joachima Schurocha. Według rejestru kościelnego w roku 1595 została ukończona wieża kościoła. W latach 1693/94, pod kierownictwem Adama von Flemminga, średniowieczny budynek nawy został przedłużony o 4 metry w kierunku zachodnim, po wcześniejszym przeniesieniu starej wieży. W tym samym czasie wzniesiono drewniane ściany szkieletowe na północnej i południowej ścianie nawy oraz zbudowano nowy szczyt wschodni, odnowiono i pomalowano wieżę. W 1697 roku na zlecenia Adama von Flemminga, stolarz Berndt z Speck (Mosty) wykonał ławki dworskie do kościoła. Ławki te usunięto w roku 1702, ponieważ stwierdzono że kościół ma mieć charakter chłopski, taki jak we wcześniejszych latach. W roku 1789 na wieży kościoła umieszczono wiatrowskaz. W latach 1868 i 1876 przeprowadzono renowację kościoła i wieży.
fot. Wnętrze kościoła w roku 1939. Zdjęcie ze zbiorów autora
fot. Wnętrze kościoła w roku 1941, błędnie opisywane jakoby pochodzi z kościoła luterańskiego. Zdjęcie z polona.pl
fot. Plan kościoła z roku 1939
Budynek budowy szkieletowej z prostokątną nawą z kamienia polnego. Posiada otynkowany zachodni szczyt wschodni. W ceglanym murze ściany południowej znajduje się ostrołukowy portal, od którego na wschód znajdują się 2 małe ostrołukowe okna. Wschodnie okno pochodzi z roku 1868. Wieża pierwotnie wykonana z dębu i sosny z ośmioboczną iglicą, na której znajdował się wiatrowskaz, a dziś krzyż.
fot. Zdjęcie kościoła z początku XX wieku. Zdjęcie z kroniki Flemmingów
fot. Kościół w roku 1939. Zdjęcie ze zbiorów autora
fot. Kościół w roku 1941. Zdjęcie z portalu polona.pl
fot. Wnętrze kościoła współcześnie. Zdjęcia Przemysław Budziak
Wyposażenie kościoła w roku 1939:
Szyby – nie istnieją
W oknach 15 szyb heraldycznych z napisami, niektóre kolorowe, znajdowały się w długich ścianach. Złożone z 9 małych szyb każda. Na ścianie południowej znajdowały się:
Okno od zachodu – był zachowany herb i części boczne. Widniał napis: „Sehl. H. CURDT JULIUS FLEMINGK Churfurstlicher Brandenb. Hoffgerichts: Raht wie auch hinterpommerscher Erb Landmarschal 1697.”
Drugie okno od zachodu. Widniał herb rodziny von Wedel i napis: „Sehl. F. ERTMUTH SOPHIA V WEDEL 1697.”
Kolejne okno – widniał herb rodziny von Flemming i Adama Flemminga oraz napis: “Director des Wollin u. Camminschen Districts Vivit Mortalis misere dum vivit in orbe, Prima in tranquilla morte beatus erit. Schau alle Güter an / die dein hertz vor güter helt / Keines mit Dir gehen kan / Wen Du gehest auß der welt/ olles bleibet hinter dier, Won du tritst ins grabes tühr. 1697″.
Ściana północna
Pierwsze okno od zachodu z 4 prostokątnymi tarczami z wieńcem z liści i napisem.
W pierwszym kwadracie nazwisko fundatora: Wie Heilich ist diese Stäte Hie ist nichts anders den gottes Haus ANNO 1700, Zofia BARTELS 1700,”
Drugi kwadrat: „JAKOP MARQUART 1700”.
Trzeci kwadrat: „ANNO 1700” i „ZOFIA BARTELS”.
Czwarty kwadrat: nieczytelny napis
Drugie okno od zachodu:
Pierwszy kwadrat – Herb Flemmingów
Drugi kwadrat i napis: H. GEORG CASPAR FLEMING, CHURF, brandenb. Privy Raht u. Hinterpomm. Regier: Raht Praeses u. Director Consistorii Dechant des Thum Capittels zu Cammin des S. Johann Ordens Ritter u. Designirter Compter zu Lietzen etc. Pani AGNISA HELENA von FLEMINGen 1693.”
fot. Drugi kwadrat -rok 1939
Trzeci kwadrat i napis: ) H. BOGISLAF BODO FLEMING Wolbestalter Hauptman unter Seiner Durchl. des Printzen Christian Ludewigs Regiment 1693.”
Czwarty kwadrat I napis: H. JOCHIM FRIDERICH FLEMING Churfl. Wolbestalter Oberstleütnambt von der Guarde der S. Johan: Ordens, Ritter und Designirter Compter auff Schivelbein 1693.”
Okno wschodnie z 4 tarczami herbowymi i napisami:
– Herb rodziny von Brüsewitz. ELEONORA CATARINA Von FLEMINGEn gebohrne Von BRUSEVITZEN 1694.”
– Herb rodziny von Flemming. Brak inskrypcji
– Herb v. Flemming. ANNA SOPHIA Von FLEMINGEN 1694.” p) Herb v. Flemming. CASPER SIGISMUND Von FLEMINGEN 1694
Ołtarz – nie istnieje
Mensa wykonana z drewna sosnowego. Na ścianach bocznych w prostokątnych polach symboliczne przedstawienia, malowane olejem. Na ścianie południowej – Chrystus z chorym, nękanym przez diabły. Na ścianie zachodniej: 1. Maria z dzieckiem, siedząca przy fontannie, 2. Chrystus jako sędzia świata, poniżej klęczący król z harfą i diabłem, 3. Chrystus błogosławiący klęczącą kobietę w kościele. Na ścianie północnej: Chrystus z postaciami asystującymi i klęczącą postacią. Całość datowana na 1700 rok.
fot. Obrazy z ołtarza -rok 1939
Ambona -nie istnieje
Znajdowała się obok ołtarza. Posiadała wymiary: wysokość 2 m, szerokość 1,40 m. Posiadała okrągły, wsparty na filarach prospekt. Datowana na rok 1800.
fot. Ambona w roku 1941. Błędnie w intrenecie opisywana, iż to zdjęcie z kościoła luterańskiego. Zdjęcie z portalu polona.pl
Galerie – część przetrwała
Zamontowane na kwadratowych wspornikach z fazowanymi krawędziami i prosto profilowanymi słupkami. W ciągu galerii znajdowały się płyciny z obrazami. W kolejności przedstawiały: 1. Adam von Flemming w zbroi w złotej ramie,
fot. Obraz Adama Flemming -rok 1939
2-7 – cykl obrazów przedstawiających dążenie, cierpienie i odkupienie ludzkiego serca. Wykonane były olejem na drewnie sosnowym, o wymiarach 55 cm x 73 cm. Pochodzą z roku 1700.
fot. Dwa z 5 obrazów. Rok 1939
fot. Wnętrze kościoła z 1941 z widoczną galerią. Zdjęcie z portalu polona.pl
fot. Cztery z 5 obrazów współcześnie. Zdjęcie Przemysław Budziak
Epitafium – nie istnieje
Znajdowało się na ścianie północnej, wykonane dla Felixa Carla Piusa Friedricha von Flemminga zmarłego w 1895 r. Posiadało wysokość 1,95 m
Tablica pamiątkowa – nie istnieje
Wisiała za ołtarzem, wykonana z drewna sosnowego o wymiarach 55 cm x 45 cm. Poświęcona dla Carla Heinricha Antona von Flemming zmarłego w 1852 r.
Żyrandol – nie istnieje
Dwa żyrandole z mosiądzu o wysokości 75 cm. Posiadały osiem ramion. Zostały podarowane przez Bohlmanna w roku 1862
Świeczniki – zachowane
Dwa świeczniki o wysokości 40 cm, wykonane z cyny, na trójstronnej stopie. Posiadają wygrawerowane napisy: MARIE STECHHOWEN 1740″ oraz trzy stemple
fot. Stemple ze świeczników, rok 1939
fot. Świeczniki współcześnie. Zdjęcie Przemysław Budziak
fot. Nazwisko darczyńcy i data 1740. Zdjęcie Przemysław Budziak
Kielich – nie istnieje
Kielich wykonany z mosiądzu, posrebrzany o wysokości 18 cm. Pochodzi z 1860 roku.
Patena – nie istnieje
W komplecie z kielichem. Również posrebrzana, wykonana z mosiądzu, o szerokości 20 cm
Misa chrzcielna -nie istnieje
Wykonana z mosiądzu o szerokości 32 cm. Na dnie widoczny św. Jerzy na koniu ze smokiem. Na obrzeżu misy wiciowy wzór. Pochodziła z pierwszej połowy XVIII w.
Dzwony – przetrwały dwa z 1922
Pierwszy dzwon o wysokości 60 cm i średnicy 55. Na płaszczu i szyi dzwonu widoczne pierścienie. Dzwon z roku 1500
Kolejne dwa dzwony stalowe z 1922 roku. Kolejny dzwon odlany w 1798 roku przez Johnnesa Scheel w Szczecinie, przywieziony do Włodzisławia w 1917 roku
fot. Dzwony współcześnie. Zdjęcia Przemysław Budziak
Organy – nie istnieją
Organy o numerze 318 wyprodukowane w Szczecinie przez Grüneberga. Zostały przywiezione ze Szczecina, przez Nowogard do Włodzisławia.
Tablice – nie istnieją
Dwie drewniane tablice, upamiętniające poległych mieszkańców wsi w czasie I wojny światowej 1914-1918
Naczynie komunijne dla chorych z roku 1860.
Wymienione wyżej wyposażenie, przetrwało do roku 1946, a później sukcesywnie było eliminowane.
Po przejęciu tych ziem przez władze polskie, kościół poświęcono w obrządku katolickim w dniu 26 lipca 1946. Pierwotnie należał do parafii w Golczewie, a od 1973 do parafii w Moraczu.
fot. Kościół w roku 1964. Zdjęcie ze zbiorów Ośrodka Dokumentacji Zabytków w Warszawie
W 1946 roku oryginalny włodzisławski ołtarz „zlikwidowano”, a jego miejsce wstawiono ołtarz z rozbieranego kościoła luterańskiego. Emporę znajdującą się na ścianie południowej, rozebrano w latach 70-tych XX wieku. W tym samym czasie zniszczono malarski wystrój empory zachodniej, zniszczono malowania na tynku, przedstawiające wyobrażenie Boga Ojca. W toku prac zbito tynk ze ścian, odsłaniając kamienną konstrukcję. Wymieniono stolarkę okienną, niszcząc przy tym definitywnie bezcenne okna z XVIII wieku. Wymienione prace, zostały przeprowadzone bez żadnej dokumentacji. Organy z kościoła prawdopodobnie zostały przekazane do kościoła w Golczewie.
fot. Kościół współcześnie. Zdjęcia Przemysław Budziak
Tłumaczenie z języka niemieckiego Tomasz Wetta