Wieś w Gminie Stepnica położona przy drodze łączącej Stepnicę z Czarnocinem.
Nazwa wsi jest tożsama z polskim „Kopiec” jak i czeskim „Kopec”- oznacza wzgórze lub wzgórze graniczne.
W latach 30-tych XX wieku, na terenie wsi odnaleziono pochodzące z czasów wendyjskich, dwie końcówki żelaznej lancy Wikingów.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1291. Wzmiankowana była wtedy pod nazwą Cupezce. W 1310 kolejna wzmianka o wsi już pod nazwą Kopithz, w opisie zbiornika wodnego Schwantefitz.
fot. Zdjęcie Kopic wykonane pod koniec lat 30-tych XX wieku. Widokówka z kolekcji Tomasz Wetta
Przed rokiem 1318, Kopice były lennem Ulricha von der Often i Konrada von Vemeren, nadanym im przez Bogusława IV. W 1318 roku Warcisław IV sprzedaje wieś wraz z karczmą, patronatem kościelnym, jurysdykcją i prawem do rybołówstwa, klasztorowi w Wolinie. W 1386 r. klasztor został zwolniony z opłat za połów ryb w Zatoce Szczecińskiej. W 1429 r. Klasztor dzierżawił od kapituły mariackiej w Szczecinie prawo połowu ryb małymi sieciami przez chłopów klasztornych z Kopic i Świętowic. Po sekularyzacji w roku 1534 (reformacja na Pomorzu) wieś została włączona do własności książęcej. W 1594 r. pojawia się wzmianka o kościele z kamienia polnego. Po sekularyzacji dóbr klasztornych Kopice zostały włączone do domeny. W 1628 roku opodatkowano 13 półrolników, 6 chałupników, 5 robotników rolnych i karczmę. Wg spisu Komisji Szwedzkiej w roku 1654, we wsi było 21 gospodarstw chłopskich i 7 zagrodniczych. W ówczesnych czasach wieś nie posiadała żadnych szczególnych gruntów rolnych, jedynie kilka małych pól i mieszkańcy zajmowali się głównie rybołówstwem.
fot. Plan Kopic z roku 1847
W XVIII wieku, wieś zaczyna się mocno rozwijać. W roku 1727 na terenie opuszczonego folwarku wybudowano wiatrak. W 1732 mieszka tu: 8 rolników, 2 chałupników, 18 chłopów małorolnych, funkcjonowała karczma. W roku 1753 r wzniesiono kościół ryglowy i założono cmentarz północny. Na przełomie lat 1782/83 w Kopicach mieszkało: 6 rolników, chałupnik, półrolnik, 8 żeglarzy i 51 chłopów małorolnych oraz znajdowało się gospodarstwo wójta Schulza. W roku 1870, oprócz rolników i chałupników wymienionych w 1782 roku, mieszkało już 141 chłopów małorolnych ( żeglarzy, marynarzy, rybaków). Wieś miała powierzchnię 5817 akrów i liczyła 1010 mieszkańców. W ówczesnych Kopicach, znajdowały się dwie szkoły. W roku 1939 we wsi było 5 gospodarstw dziedzicznych o łącznej powierzchni 171 hektarów, a wieś liczyła 869 mieszkańców. Do wsi należały osady: Alt Zartenthin, Fuchsbrink, Haffhusen, Videnzig – do dziś żadna z osad nie przetrwała.
fot. Widokówka z początku lat 20-tych XX wieku. Widokówka z kolekcji Tomasz Wetta
fot. Widokówka z początku XX wieku. Widoczny budynek starej szkoły. Widokówka z kolekcji Wojciech Janda
fot. Kopice lata 20-te XX wieku. Widokówka z kolekcji Wojciech Janda
fot. Kopice 1926 rok. Widokówka z kolekcji Wojciech Janda
fot. Budynek szkoły w roku 1932
W roku 1939 do najstarszych budynków w Kopicach należały przebudowane wzdłużnie domy drewniane na gospodarstwach Lindthorst i Otto, oba dębowe budynki o konstrukcji szachulcowej z dachem połówkowym. Budynek mieszkalny Otto był w opłakanym stanie. Obydwa były prawdopodobnie dawnymi domami rybackimi.
Specjalną formę można znaleźć w budynku mieszkalnym Stapela. Dom francuski, którego obecny plan piętra prawdopodobnie pochodzi z późniejszej rozbudowy chaty.
fot. Budynek Stapela w Kopicach- zdjęcie z roku 1934
fot. Budynek mieszkalny Stapel, rzut piętra w skali 1:200
We wsi znajdowała się również plebania z XIX wieku. Była ona konstrukcji szachulcowej, jednokondygnacyjna, otynkowana, dach półspadowy pokryty dwuwarstwowo tzw.ogonem bobra. Budynek w 1939 roku był bardzo dobrze zachowany.
Według Brüggemanna z około 1780 r. na górze w pobliżu wsi (wg Lemeke, przy północnym wyjeździe ze wsi) zachowały się jeszcze pozostałości muru książęcego domku myśliwskiego, Haffhusen.
W trakcie II wojny światowej wieś została częściowo zniszczona, a część budynków spalona. W 1945 roku po zdobyciu wsi przez Armię Czerwoną, wieś przekazano pod administrację polską. Po zakończeniu działań wojennych, rozebrano kościół.
We wsi znajdowały się dwa cmentarze ewangelickie. Pierwszy przy kościele a drugi na końcu wsi jadąc w kierunku Czarnocina. Po wyburzeniu kościoła, cmentarz przykościelny również uległ dewastacji. Drugi większy cmentarz w roku 2016 został zrewitalizowany przez mieszkańców i dziś jest uporządkowany. Link do opisu cmentarza i ocalałych nagrobków: http://historia-zachodniopomorskie.pl/?p=1658
fot. Pięknie zadbany cmentarz ewangelicki- rok 2023. Fot. Wojciech Janda
Na cmentarzu znajduje się również pomnik poległych mieszkańców w czasie I WŚ wsi: Kopice, Czarnocin i Śmięć. Pierwotnie pomnik stał w centrum wsi, lecz po wojnie został zniszczony. Odnaleziony i uratowany przez mieszkańców, wrócił do Kopic i stanął na cmentarzu.
fot. Widokówka z 1932 roku z widocznym pomnikiem IWŚ. Widokówka z kolekcji Wojciech Janda
fot. Zdjęcie pomnika z roku 2023. Fot. Wojciech Janda
W jego miejscu w centrum wsi po wojnie postawiono pomnik, upamiętniający XX rocznicę Ludowego Wojska Polskiego. W roku 2017 pomnik został rozebrany w ramach dekomunizacji.
fot. Nieistniejący już pomnik, który stał w miejscu pomnika IWŚ. Zdjęcie Wojciech Janda
Dziś we wsi dominują domy murowane z XIX wieku i nowe budynki. Wg spisu z roku 2009, we wieś liczyła 143 mieszkańców.
fot. Mapa Kopic z roku 1897
Tłumaczenie z języka niemieckiego- Tomasz Wetta